POLSKA SZKOŁA W DENVER | OLA BOCZKOWSKA: “Tyle o sobie wiemy na ile nas sprawdzono”
“Tyle o sobie wiemy
na ile nas sprawdzono”
POLSKA SZKOŁA W DENVER | OLA BOCZKOWSKA
Nie sposób nie zauważyć jak bardzo te wnikliwe słowa sławnej poetki są aktualne w dzisiejszej, trudnej rzeczywistości, w której przyszło nam żyć, pracować, uczyć i wychowywać dzieci. Słowa Wisławy Szymborskiej stały się niejako definicją człowieczeństwa. Początkowo zadziwiają nas swoją przemyślnością i błyskotliwością, aby po chwili wywołać w nas pewnego rodzaju niepokój o nas samych. Bo zdanie to uzmysławia nam, że w ogóle nic o sobie nie wiemy. Tylko w obliczu pewnych trudnych doświadczeń możemy się sprawdzić. A takich doświadczeń ostatnio nam nie brakuje, gdyż żyjemy w bardzo spolaryzowanym świecie zarówno politycznie, światopoglądowo, jak i mentalnie, a na dodatek walczymy z niewidocznym wirusem oraz bardzo widocznymi żywiołami.
Nasze człowieczeństwo wystawione jest nieustannie na próbę, nasze życie wywrócone wielokrotnie do góry brzuchem. Nasuwa się pytanie: Czy damy radę jako gatunek ludzki ocalić nasze człowieczeństwo czy grozi nam totalny upadek? Śledząc to, o czym mowa w mediach zmuszeni jesteśmy do raczej pesymistycznych wizji. Zewsząd otoczeni jesteśmy przykładami na to, że “człowiek jest człowiekowi wilkiem” i że historia lubi się powtarzać i że niczego się nie uczymy z błędów przeszłości. Z tej perspektywy trudno zachować optymizm, pogodę ducha i wiarę w lepsze jutro.
Moim osobistym pomysłem na to by jednak z wiarą patrzeć w przyszłość jest celebrowanie małych sukcesów. Takim na przykład sukcesem jest to, że pomimo wszelkich przeciwności nasza cudowna, wspaniała Polska Szkoła przy parafii Św. Józefa działa prężnie i ma się dobrze. Niezależnie czy uda się nam utrzymać zajęcia w budynku czy zmuszeni będziemy przenieść je online, to wierzę, że uda nam się nie tylko przetrwać, ale pogłębić nasze więzy jako wspólnota i to za zasługą wspaniałych ludzi: rodziców, nauczycieli, przyjaciół szkoły, a przede wszystkim wspaniałych uczniów.
Niedawno, na mojej Fejsbukowej stronie pojawiło się zdjęcie - wspomnienie sprzed trzech lat, które zamieszczone jest powyżej. Trzy lata temu zaczęła się moja przygoda jako nauczyciela w Polskiej Szkole w Denver. Patrząc na zdjęcie moich kochanych Szkrabów, które mam zaszczyt uczyć mowy ich drugiej, odziedziczonej Ojczyzny, i widząc jak pięknymi ludźmi się stają, czuję się szczęśliwa i pełna nadziei w przyszłość naszego gatunku. Co więcej, mam nie-
odparte wrażenie, że na ile dzieci uczą się ode mnie na tyle ja i inni dorośli mogą, a wręcz powinni uczyć się od młodego pokolenia.
Zatem uczmy się od naszych pociech otwartości, przenikliwości, umiejętności adaptacji. Zarażajmy się ich entuzjazmem i niespożytą energią, odnajdźmy w sobie dziecięcą duszę, a świat wyda nam się lepszy.